บทที่ 156 พิษแรงหึง (๖)

เฉินหว่านอิ๋งรู้สึกตกใจที่เขาทำดีกับนางแบบกะทันหันเช่นนี้ แต่ว่าโฉมสะคราญมิได้ขัดขืนอันใด นางนอนหันหลังตะแคงข้างให้เขาโอบกอดแต่โดยดี ฝ่ามือหนาค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาในสาบเสื้อของนางบีบเคล้นเต้าอวบอิ่มด้วยความชมชอบ กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีเขาก็นอนคร่อมร่างของนางเสียแล้ว

“หากข้ารู้ว่าเจ้าน่ากินเพียงนี้ ข้าจะไ...